Genealogische poëzie

Met een sterk gegroeide groep onderzoekers die zich met hun voorgeslacht bezighouden, ontstaat er een toenemende verwijzing naar deze genealogen en hun hobby. Op tv is er het programma Verre Verwanten dat op deze belangstelling inspeelt. Op allerlei gebied duiken nu uitingen op die te maken hebben met deze grote groep onderzoekers. Via via (dank je Lian!) kwam onderstaand gedicht in mijn handen.
(het plaatje is van Peter van Straaten)

Genealogie

Vandaag heb ik mijn oudouders compleet,
de ouders van mijn betovergrootouders.
Nu ik die tweeëndertig namen weet
voel ik hen extra steunen op mijn schouders.

'Wat heb je daar nou aan, hoe iemand heet?'
Tja, slechts kortstondig zijn we onderhouders
van materiaal dat steeds wordt omgesmeed,
maar is er naast familie iets vertrouwders?

'Maar wél van anderhalve eeuw geleden!'
Wat is er boeiender dan 't Boek des Levens,
van DNA tot vooroudergegevens?

We leven tegenwoordig in het heden,
dus daarom leest een mens, en stelt te boek.
Er is niks mis met stamboomonderzoek.

Jan Kal (1946)
Uit: Hun zeggen (2007)

En een hele simpele kijk op deze hulpwetenschap:

Ik: Gisteren heeft Jan Kal me doorgezaagd over genealogie
Charis: Wat is dat?
Ik: Dat je uitzoekt wie je voorouders zijn en zo een heel netwerk krijgt.
Charis: O, een soort Hyves.

Bron: http://vandenb.tumblr.com/page/3