Een nieuwe widget

Vandaag de ultieme test: doet de nieuwe widget in BeeldOnline het? Mooie feature om foto's zelf tot een album samen te voegen en dan één ervan te tonen op je website, blog of wat dan ook. Klik op de foto en je komt in het album (je eigen selectie) binnen onze beeldbank BeeldOnline.

Nu eens kijken of de link werkt...




(Een fotoverzameling van mijn familie)

Heel mooi!
Het werkt nog niet helemaal vlekkeloos, maar het werkt wel! Probleem: als het formaat van de foto wijzigt, loopt die over mijn tekst heen...
Ik kan het album blijven uitbreiden als ik nieuwe foto's ontdek die ik wil toevoegen... en andere albums maken natuurlijk!

Dit experiment is in ieder geval geslaagd!

Erfgoedgenetica

Een boek van december 2007, gebaseerd op onderzoek uit 2003...

Hoe moet ik dat op waarde schatten? Zeker als het onderwerp over het internetgebruik gaat. Dat is namelijk nogal explosief toegenomen in die 4 jaar tussen onderzoek en publicatie, zowel de hoeveelheid data als het aantal mensen dat internet gebruikt en de intensiteit van hun gebruik.

Opmerkelijke regel in dit boek:

De nieuwsgierigheid wordt door de deelnemers gezien als wat in hen zit en is ontplooid, niet als iets wat is aangeleerd.

Dat leest als een maakbaar!

Sommigen van ons zijn behept met een stukje DNA dat ons nieuwsgierig maakt naar het verleden, cultuur, erfgoed in brede zin! Ik zie hier kansen voor onze bedrijfstak.

Als we er namelijk in slagen om dat stukje DNA te identificeren, vervolgens te isoleren en het bij geboorte in ieder mens toevoegen, dan gaat de culturele sector een zekere en glorieuze toekomst tegemoet. Er is vast een subsidiepot te vinden die dergelijk fundamenteel onderzoek steunt.

Ik vermoed dat het localiseren geen grote problemen oplevert, want het erfgoedgen moet heel herkenbaar zijn.

Toekomstmuziek.

Terug naar het heden. Hetzelfde onderzoek zegt wel wat meer over hoe de toekomst eruit gaat zien. De oudere erfgoedliefhebber vertrouwt nog steeds voor een belangrijk deel op de gedrukte naslagwerken en opmerkelijk: Zo wordt voor officiële doeleinden vaak gedrukte literatuur gebruikt. Alsof je daarmee altijd up to date bent!

De oudere nieuwsgierigaards gaan ook vaker een archief of bibliotheek bezoeken.

De jongere onderzoekers en de hoger opgeleide onderzoekers laten het steeds vaker bij de die ze op internet vinden. Misschien omdat ze beter ontwikkelde vaardigheden hebben om te zoeken op het internet. Voor archieven ligt hier weer een kans. Veel van onze informatie leent zich bij uitstek om online aangeboden te worden.

Wat zorgen blijft baren (en hier komt de oudere internetgebruiker in mij om de hoek kijken) is de waarde van de aangeboden informatie. Hoe leren we internetgebruikers om kritisch te blijven en niet klakkeloos alles over te nemen wat online staat?!

(Hetzelfde geldt trouwens voor gedrukte media. Een oud, gevleugeld gezegde luidt dan ook: De krant brengt de leugen in het land.)

Misschien ligt hier wel één van de grootste uitdagingen voor onderwijs en de informatieprofessionals.

Om met Scroobius Pip te praten: Thou shalt think for yourselves!

Frank Huysmans en Jos de Haan:
Het bereik van het verleden – ontwikkelingen in de belangstelling voor cultureel erfgoed (SCP, december 2007)

Downloaden als pdf

Digitaal netwerken - het nieuwe persoonlijke archief

In de NRC van vorige week zaterdag stond een artikel met als titel "Computers in de les 2.0". De eerste regels: Het onderwijs moet aansluiten bij de wereld van hyves en msn. Of juist niet?
Interessant onderwerp dat in dit artikel in het voordeel van de nieuwe digitale realiteit uitpakt.

Voor archieven is dit onderwerp minstens zo interessant en belangrijk. Ik hoorde deze week op de radio dat het zgn. "Old boys network" is ontstaan in de jaren '60. Toen was het met name voorbehouden aan de studenten op de universiteiten of hogescholen. In archieven kun je dergelijke netwerken terugvinden in de gevoerde correspondentie, de felicitatiekaarten bij geboorten, jubilea e.d.

In deze tijd ligt dat echter helemaal anders. De aankomende "Old Boys" netwerken, behalve in de kroeg, voornamelijk digitaal. Dat begint met de vriendenlijst in MSN, en/of de contacten via Hyves, via professionele netwerken als LinkedIn tot fora, blogs, communities en andere digitale platforms, b.v. de foto's op Flickr of andere digitale online fotoalbums.
Daar leggen ze contacten en onderhouden ze. Daar plaatsen ze hun hersenspinsels, gedachten, ideeën en foto's. Het nieuwe persoonlijke archief. Vaak niet op één plaats, maar op meerdere plaatsen.
Mijn zoon bv., heeft met zijn vriendenclub van de middelbare school een eigen forum waar ze hun activiteiten plannen en elkaar op de hoogte houden van wat er in hun leven gebeurd. Bellen is zo old school :-). Zijn gamesnetwork is weer van een andere orde.

Leuke uitdaging voor archiefdiensten en informatieprofessionals om daar zicht op te krijgen en te houden en toegankelijk te krijgen én te houden!
Ik neem aan dat het Nationaal Archief zich al intensief bezig houdt met het vastleggen van de hyvespagina's van alle politici. En dat zijn er inmiddels behoorlijk wat! En wat te denken van het bijhouden van hun blogs op diverse websites. Neem b.v. Jan Marijnissen. Politiek, maar ook digitaal een actief baasje!

De mobiele revolutie die aanstaande is biedt weer hele nieuwe "uitdagingen".
Het digitale persoonlijke archief moet een aandachtsveld worden voor archiefdiensten.

Archivarissenmobiliteit

Vandaag kreeg ik het beleidsplan van BRAIN onder ogen. Dat is getiteld: De bindende kracht van BRAIN.

Daar stonden enkele hele interessante regels in over arbeidsmobiliteit in de archiefsector en de visie van BRAIN daarop. Die wil ik jullie niet onthouden.

De arbeidsmobiliteit in onze branche is laag. Dat is niet goed voor onze werknemers, en ook niet voor onze instellingen. De branche staat bol van de dynamiek. Om daar ten volle de vruchten van te kunnen plukken, is frisheid nodig, innovatieve kracht, creativiteit, kennis van nieuwe ontwikkelingen. Het zou goed zijn als het voor onze werknemers makkelijker en aantrekkelijker werd om bij elkaar in de keuken te kijken, om te leren, om nieuwe ervaringen op te doen.

Dat zijn woorden naar mijn hart. Delen van kennis alleen is niet voldoende, het delen van talent is minstens zo noodzakelijk. Voor het talent is dat ook interessant. Je krijgt veel meer ervaring door op verschillende plaatsen te werken en de andere instellingen profiteren daar van!

Als organisatie raak je op deze manier geen talent kwijt en wordt je er uiteindelijk zelf ook weer beter van. Leren van elkaar en niet elkaars vliegen afvangen.

Ik zie alleen maar winnaars!

Over de nadelen van het jobhoppen heb ik elders ook wat geschreven.

Wie pakt de handschoen op?

Drie opvallende berichten in relatie tot web 2.0 toepassingen en archieven cq archivarissen / informatieprofessionals.

Het eerste behelst de aanwezigheid van de Library of Congres op Flickr. Het LoC heeft daar ruim 3100 foto’s geplaatst binnen het project The Commons van Flickr. Binnen 24 uur hadden de bezoekers van Flickr 4000 unieke tags toegekend aan deze foto’s en 500 reacties op de inhoud. Op deze manier zijn deze foto’s veel beter te vinden. Het bijzondere van deze manier van werken is dat de bezoekers van Flickr niet de standaard trefwoordenlijsten en thesauri gebruiken die we in de bibliotheek en archiefwereld gewend zijn, maar “gewone” zoekwoorden, kenmerken die we allemaal gebruiken. :-)

Zie ook de post van Edwin van Mijnsbergen
http://zbdigitaal.blogspot.com/2008/01/fotos-library-of-congress-op-flickr-een.html

De andere twee berichten hebben betrekking op Wikipedia.
Op de website Informatieprofessional las ik:
Gisteren riep Jimmy Wales, de oprichter van Wikipedia, bibliothecarissen op om mee te werken aan het naslagwerk en de kwaliteit ervan te verbeteren. "Het is de taak van de bibliothecaris om de zwakheden en de kracht van informatie te belichten", zei Wales in Information World Review. Wales verwijt bibliotheken dat ze geen bijdrage leveren aan de kwaliteitsverbetering van Wikipedia. Hij vindt dat informatieprofessionals zich moeten aansluiten bij de Wikipedia Academies, groeperingen die lesgeven over wiki's, schrijven en redigeren. Het is de bedoeling dat deze academies, die al bestaan in Duitsland en Zuid-Afrika, betere Wikipedia-medewerkers opleidt.

Een buitengewoon inspirerende gedachte! Waarom blijven we onze eigen databases vullen terwijl er al veelgebruikte websites bestaan waar we onze informatie kwijt kunnen?
Helaas blijkt dat ook niet altijd even moeiteloos te gaan. Dat ondervond Christian van de Ven toen hij met hetzelfde idee naar de Nederlandse Wikipedia ging om daar zijn steentje bij te dragen.
Lees daarover op zijn weblog:
http://digitalearchivaris.blogspot.com/search/label/Wikipedia

In een andere post bij Edwin roept Wikipedia mensen op om videomateriaal toe te voegen aan bestaande artikelen in hun online encyclopedie.

De nieuwe online media blijven innoveren en timmeren flink aan de weg waarbij ze ook het belang van bestaande kennis bij ons, informatieprofessionals, proberen aan te boren.

De vraag is nu alleen: pakken wij die handschoen op?

Paleografie en een talenkaart

Wij zijn bezig ons voor te bereiden op een cursus paleografie die we komend najaar gaan geven. Voor een deel gebruiken we het materiaal van onze voorganger maar we willen natuurlijk ook een persoonlijke inbreng hebben.

Vandaag kwam ik toevallig via de rss-feed van de website van Onze Taal terecht bij een kaart met daarop de talen die in Europa gesproken werden in 1730. Nou ja, de kaart is uitgegeven in 1730. Heel aardig om de beginregels van het Onze Vader in de verschillende talen te lezen. Vele talen die niet meer bestaan zijn terug te vinden. Het is een genealogie van oude talen.

Leuke oefening om verschillende schriften / lettertypen te lezen.

Deze kaart is te vinden op het weblog Stangemaps. Dat weblog bevat een collectie hele merkwaardige kaarten. Heel leuk om je te vermaken als je eens een lollig uurtje wilt hebben!

E-communicatierechten

Leuke post van Sanne Roemen op het weblog lifehacking.nl. Zij las het op de website van Joe Robinson, "work-life coach" van beroep. Het zijn de E-communicatierechten van de mens. Als weblogger en RSS-feed-slurper, in het bezit van meerdere e-mailboxen én een mobiele telefoon heel herkenbaar. Hoe krijg ik orde in de tomeloze stroom informatie die ik tot mijn beschikking heb! Hoe houd ik het in hemelsnaam beheersbaar...
Voor archivarissen altijd een interessante vraag!

Of de artikelen allemaal even praktisch of wenselijk zijn, daar gaat het nu even niet om. Ik denk dat het onder controle houden van je leven altijd een belangrijk punt is, dus ook dit aspect dat knap vervelend en dominant aanwezig kan zijn.

Deze 10 artikelen kunnen daarbij een leidraad zijn. Ik volg hier de vertaling van lifehacking.nl:

Daarom hier, vrij vertaald, de 10 punten uit The E-Tool Bill of Rights:

• Artikel 1: E-mail die langer is dan twee paragrafen wordt niet verstuurd. In plaats daarvan besparen we tijd door de telefoon te pakken.
• Artikel 2: elke Blackberry moet een 12-stappen counseling programma bevatten.
• Artikel 3: mensen die overweldigd worden door hun inbox, halen hun berichten op vooraf vastgestelde tijdstippen binnen om aandachts-tekort te voorkomen.
• Artikel 4: men wordt geacht de urgentie van een bericht in te schatten alvorens erop te reageren.
• Artikel 5: het is niet toegestaan om e-mail ‘draadjes’ van een kilometer, hele boekwerken of flauwe kettingmail grappen te versturen.
• Artikel 6: bedrijven hanteren gedragscodes voor het uitsturen van E-mail alsof het om de uitstoot van CO2 gaat.
• Artikel 7: alle apparaten voor elektronische communicatie worden ingenomen of thuis achtergelaten alvorens op vakantie te gaan.
• Artikel 8: Je mag niet uitgaan van de vooronderstelling dan iemand onbeperkt digitaal bereikbaar is, simpelweg omdat de instrumenten beschikbaar zijn. Berichtenmanagement is verplicht. (dit is mijn vertaling)
  
• Artikel 9: het is toegestaan om auto-responders te gebruiken voor het blokkeren van ‘focus-zones’ voor optimale productiviteit.
• Artikel 10: E-contact vrije zones / dagen worden afgesproken om de prestaties te verhogen en innovaties te stimuleren.

Kijk hier voor het origineel in het Engels.